FLORIAN JOZEFZOON:

‘In mijn jeugd zag ik vrienden alleen maar rapper, sporter of dealer worden’

Voetbalkunstenaar Piro ontwierp de Eredivisiebal voor het seizoen ‘22/’23. Hierbij staat het thema ‘waar het begon’ centraal. Derbystar gaat in een vijfdelige interviewserie langs bij clubs die spelen met de Eredivisiebal om een speler te laten vertellen over zijn weg naar de Eredivisie. Zo gingen we ook in gesprek met Florian Jozefzoon, aanvaller van RKC Waalwijk. In een uitgebreid monoloog vertelt Jozefzoon over waar het voor hem begon en zijn interessante carrière. Een indrukwekkend verhaal over opgroeien in de Bijlmer en het opeisen van een hoofdrol in een Netflix serie.

“Mijn roots liggen in Suriname, maar daar ben ik niet geboren. Tijdens de Binnenlandse Oorlog – waarbij de macht in Oost-Suriname en de controle over handel in cocaïne centraal stond – vluchtte mijn moeder namelijk naar Frans-Guyana, een buurland van Suriname. Het was veiliger voor haar om daar te bevallen.”

“Ook na mijn geboorte bleef het nog lang onveilig en het werd ook gevaarlijk voor gewone burgers. Mede daarom zijn we op mijn tweede verhuisd naar Nederland. Daar wilden mijn ouders stabiliteit vinden. Veel Surinamers zagen Nederland als het beloofde land, omdat Suriname in het verleden was gekoloniseerd door Nederland.”

“Ondanks dat ik niet lang in Suriname heb gewoond, voel ik me sterk verbonden met het land. Daar liggen namelijk mijn roots. Het stroomt door mijn aderen en het maakt me tot wie ik ben. Daarom ben ik ook zo trots dat ik een aantal interlands heb mogen spelen voor het nationale elftal. Ik krijg nog altijd kippenvel als ik terugdenk aan mijn eerste interland.”

“Als ik in het shirt van Suriname speel, wil ik dat de supporters kunnen genieten. Zeker omdat de omstandigheden voor de inwoners van Suriname niet optimaal zijn. Ik wil dat ze negentig minuten lang hun dagelijkse problemen even kunnen vergeten. Als dat lukt, geeft mij dat heel veel voldoening. Daarom geef ik alles op het veld. Het idee dat je iets terug kan doen voor die mensen is geweldig.”

Waar het begon

“De liefde voor het voetbal zat er al van jongs af aan in. Althans, dat zegt mijn moeder. Er moest altijd een voetbal mee, al gingen we zelfs maar een klein stukje wandelen. Als ik ging slapen moest de bal zelfs mee naar bed.”

“Mijn hele leven bestond dan ook uit voetbal. Ik stond op, ging naar school, kon voetballen, en weer naar bed. En dat iedere dag. Vaak miste ik ook het avondeten, omdat ik tot erg laat aan het voetballen was. Dat ik voetbal mijn leven liet bepalen, vond mijn vader erg vervelend. Hij vond dat ik me moest focussen op school. Goed presteren op school was volgens hem noodzakelijk om wat te kunnen bereiken in de maatschappij. Daar trok ik me niet zo veel van aan, want al op die jonge leeftijd had ik de ambitie om profvoetballer te worden.”

“Ook al voetbalde ik veel in mijn vrije tijd, ik heb me pas op relatief late leeftijd aangemeld bij een club. Een vader van een van mijn goede vrienden overtuigde me om me in te schrijven bij een vereniging. Dat was op mijn tiende of elfde.”

“Na een paar jaar bij CTO’ 70 werd ik op mijn dertiende gevraagd om bij AFC Amsterdam te komen voetballen. Daar speelde ik veel en nadat ik kampioen werd met de C1 van AFC, wilden veel Eredivisieclubs mij graag inlijven. Zo kreeg ik brieven van Ajax, Feyenoord en PSV. Het idee dat je gevolgd wordt door een profclub geeft een fantastisch gevoel. Al helemaal als het er zo veel zijn!”

“Met name PSV wilde me heel graag hebben. Joop Brand, destijds Hoofd Jeugdopleiding van PSV, investeerde heel veel tijd in mij. Hij liet me meetrainen in de jeugd bij PSV en dat vond ik geweldig. Het enige nadeel aan voetballen in Eindhoven was dat ik in een gastgezin zou moeten wonen. Dat vond ik heel lastig, want dan moest ik weg bij mijn ouders en broertjes, waar ik een erg goede band me had. Daarom heb ik uiteindelijk toch voor Ajax gekozen.”

“Er kwamen steeds meer clubs in binnen- en buitenland die mij graag onder contract wilden hebben. Daarom wilde Ajax mij graag met een contract vastleggen bij de club. Op mijn zestiende stemde ik daarmee in en gebeurde dat. Mensen bij mij in de buurt hadden daar heel veel waardering voor, maar voor mij begon het toen pas net. Ik merkte dat mensen toen ineens van alles van me wilden. Ze vroegen bijvoorbeeld om geld. Dat is best lastig voor een jonge voetballer die dat ineens over zich heen krijgt.”

“Het lukte om mijn hoofd koel te houden en mijn goede prestaties op het trainingsveld werden bekroond met een debuut bij het eerste elftal. Helaas heb ik niet vaak in het eerste mogen spelen en bleef het bij vijf officiële wedstrijden voor Ajax. Na periodes bij NAC Breda, RKC Waalwijk en PSV, ging ik in Engeland voetballen.”

“Die periode voelde ik me fantastisch en het was heel vet. Het is uniek hoe mensen daar met voetbal bezig zijn. Het maakt niet uit tegen wie je speelt, altijd zit het stadion vol. Ik heb de meest uiteenlopende stadions daar ook gezien. Ik heb gevoetbald in stadions van Premier League clubs, maar ook bij kleine dorpjes met vervallen stadions en krakkemikkige dug-outs. Ik ben heel dankbaar dat ik dat avontuur heb mogen meemaken.”

“Ik maakte een actie en werd onderuitgehaald door een tegenstander. Ik kreeg een vrije trap op een mooie afstand van het doel. Vol zelfvertrouwen eiste ik de bal op. Terecht, want ik schoot hem perfect binnen. Dat gaf het team vertrouwen dat er wat te halen viel.”

“Kort daarna kwam ik weer aan de bal, speelde een paar tegenstanders uit en schoot op doel. De bal werd van richting verandert, waardoor de keeper kansloos was. Toen stond het ineens weer gelijk! Ik was helemaal los en alles lukte die helft. Uiteindelijk wonnen we de wedstrijd met 3-2. Dat zal ik nooit meer vergeten. In die periode werd er een documentaire gemaakt over Sunderland. Die staat ook op Netflix. Het is wel gaaf dat mijn acties daardoor de hele wereld over zijn gegaan. Ineens was ik de hoofdrolspeler in een serie!